Polonizacja zamówień. Co się wydarzyło i co mogą robić zamawiający?

Zamówienia publiczne od dawna są nie tylko sposobem zaspokajania przez zamawiających potrzeb zakupowych, ale także narzędziem prowadzenia polityki zakupowej państwa.

Ostatni rok przyniósł w tym kontekście niemało zmian – zarówno w podejściu uczestników rynku, jak i praktyce obrotu, a nawet w narracji organów państwa (hasło polonizacji). Co się wydarzyło i jakich instrumentów mogą używać zamawiający – o tym właśnie jest ten tekst.

TRYBUNAŁ WYWRACA STOLIK

W praktyce obrotu do listopada 2024 roku na polskim rynku zamówień publicznych wykonawcy z państw trzecich (w tym Chin, Kazachstanu i Turcji) mieli otwarty i nieograniczony dostęp do zamówień na równych prawach jak wykonawcy z państw UE. Podobnie ta sytuacja miała się także w innych krajach unijnych.

Taka praktyka rynkowa była niekorzystna dla polskich wykonawców, ponieważ wykonawcy z państw trzecich działali w innym otoczeniu regulacyjnym, nie byli obciążeni tymi samymi obowiązkami i było im obiektywnie łatwiej konkurować z polskimi przedsiębiorcami. W końcu Trybunał ośmielił się zrobić to, do czego innym brakowało odwagi. (…)

Poza tym w artykule:

• POCZĄTEK FERMENTU
• ZMIANY W PZP
• POLITYKA PAŃSTWA ORAZ INSTRUMENTY W RĘKACH ZAMAWIAJĄCYCH
• WARUNKI UDZIAŁU W POSTĘPOWANIU
• KRYTERIA SELEKCJI
• PATRIOTYZM W PRAKTYCE – OSTATNIE SŁOWO NALEŻY DO RYNKU