Bezpośrednią inspiracją do powstania tego tekstu była statystyka odwołań zawarta w „Informacji o działalności Krajowej Izby Odwoławczej w 2024 roku” dotycząca liczby odwołań wniesionych w referencyjnym okresie. Jak podano w Informacji, w roku 2024 do Krajowej Izby Odwoławczej wpłynęło 5060 odwołań, co stanowi wzrost w stosunku do roku 2023 o ponad tysiąc odwołań.
Wskazane rzędy wielkości robią wrażenie oraz powodują różnorakie skutki (związane z przeciążeniem systemu, jakością i terminowością orzekania przez KIO… etc.), które z kolei pociągają za sobą rozmaite wnioski i komentarze osób zaangażowanych w funkcjonowanie systemu zamówień publicznych.
W szczególności formułowane uwagi i postulaty dotyczą instytucjonalnego i finansowego wzmocnienia Krajowej Izby Odwoławczej oraz pewnych usprawnień w przepisach regulujących procedurę odwoławczą. Artykuł kwestii tych nie dotyczy. Postulaty tego rodzaju są przeważnie bardzo rozsądne i słuszne, niemniej jednak są to paliatywy. Nie dotykają przyczyn problemu w postaci nadmiernej liczby odwołań trafiających do KIO, ale usiłują jedynie leczyć jego skutki.
Tymczasem, w mojej ocenie, w wyniku analizy dokładnych statystyk orzeczniczych podanych w Informacji, za wręcz samonarzucający się postulat i remedium na przeciążenie Izby pracą, należałoby przyjąć przywrócenie protestu. (…)
CZYTAJ DALEJ
| Pełen tekst artykułu jest dostępny w Systemie Informacji Prawnej Legalis |
.
