Konsekwencje prawne wadliwości klauzuli dotyczącej kar umownych

Zgodnie z art. 436 pkt 3 Prawa zamówień publicznych umowa o zamówienie publiczne zawierać powinna postanowienia określające łączną maksymalną wysokość kar umownych, których mogą dochodzić strony umowy. W praktyce zdarzają się jednak umowy, które takiej klauzuli nie zawierają.

Przedmiotem artykułu jest odniesienie się do napotkanego przez Autorów problemu skutków prawnych wadliwości klauzuli kar umownych zwartych w umowach o zamówienie publiczne, polegającej na braku uregulowania łącznej maksymalnej wysokości kar umownych, których mogą dochodzić strony umowy.

Problem ten jest w swej istocie stricte cywilistyczny, dlatego prawne znaczenie tej obligatoryjności nie było, jak dotąd, przedmiotem szerszego zainteresowania doktryny Prawa zamówień publicznych. W szczególności istotne jawi się pytanie, jakie są konsekwencje prawne braku ujęcia w umowie o zamówienie publiczne łącznej maksymalnej wysokości kar umownych. Precyzując, chodzi tu o sytuację, w której nieprawidłowość ta zostanie zidentyfikowana przez strony już na etapie realizacji umowy, a zatem w momencie, w którym wykonawca nie ma już możliwości wniesienia odwołania do KIO.

Z dylematem tym próbował się zmierzyć jeden z zamawiających, który po wyborze najkorzystniejszej oferty dostrzegł tę wadliwość projektu umowy i unieważnił postępowanie w oparciu o art. 255 pkt 6 w zw. z ar. 457 ust. 1 pkt 1 Pzp.

Taki stan faktyczny stał się kanwą wyroku Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 30 marca 2022 roku (…)