Potrzeba deregulacji zamówień publicznych w perspektywie kontroli jednostek sektora finansów publicznych

Odniesienie do deregulacji stanowi niejako konsekwencję uwag na temat kontroli zamówień publicznych poczynionych przeze mnie na łamach Doradcy we wrześniu 2024 r. Zawarłem tam kilka spostrzeżeń dotyczących przepisów w obecnym brzmieniu i sugestii ich weryfikacji z uwzględnieniem systemowej roli prezesa Urzędu Zamówień Publicznych oraz istotności – dla realizacji jego zadań – narzędzia, jakim jest kontrola o charakterze systemowym.

WPROWADZENIE

Trzeba pamiętać, że usprawnienie instrumentu diagnostycznego, jakim w systemie zamówień publicznych powinna być kontrola, nie może być celem samym w sobie. Kontrola ma działać sprawnie i prawidłowo po to, żeby system funkcjonował właściwie, w szczególności, żeby postępowania o udzielenie zamówienia były przez zamawiających prowadzone prawidłowo.

Stwierdzenie, że jest to istota systemu zamówień publicznych byłoby zbyt dalekim uproszczeniem, jednak poprzez wybór oferty w postępowaniu realizuje się cele zarówno zamawiających, jak i tego systemu.

Pojawia się zatem pytanie o potrzeby i ewentualny zakres deregulacji. Dla porządku przyjmijmy praktyczne rozumienie pojęcia deregulacja. Rezygnując z podejścia właściwego dla nauk prawnych, ekonomicznych, czy politycznych uznajmy, że deregulacja właściwa to „uwolnienie poszczególnych dziedzin życia gospodarczego od regulacyjnego oddziaływania rządu”, czyli usunięcie z porządku prawnego regulacji w określonym zakresie. (…)

Poza tym w artykule:

• PO PIERWSZE NIE SZKODZIĆ
• UPROSZCZENIA KONTROLI
• WZMOCNIENIE ROLI PREZESA UZP
• GOSPODARKA FINANSOWA JEDNOSTKI SEKTORA FINANSÓW PUBLICZNYCH
• POTRZEBY ZAKUPOWE JEDNOSTKI SEKTORA FINANSÓW PUBLICZNYCH
• EFEKTYWNOŚĆ WYDATKÓW PUBLICZNYCH
• WALORYZACJA WYNAGRODZEŃ
• ZAKOŃCZENIE