Tryb zamówienia z wolnej ręki stanowi procedurę wyjątkową i dlatego też jego stosowanie obwarowane jest największą ilością warunków. Może być stosowany wyłącznie w przypadkach przewidzianych ustawą, występujących obiektywnie i interpretowanych w sposób ścisły, nigdy rozszerzający.
Od czasu do czasu słyszy się, że gdyby częściej i szerzej można było stosować zakupy z wolnej ręki, życie byłoby o wiele przyjemniejsze. Kupowanie byłoby „normalniejsze”, mniej byłoby papierów, mniej ciągnących się w nieskończoność procedur. Po dogadaniu szczegółów podpisywałoby się umowę i po sprawie. Wszystko byłoby na czas, bez opóźnień i zbędnej biurokracji. Czy aby na pewno?
Wyjątek od reguły
Podstawowe zasady zamówień publicznych wywodzą się wprost z umów międzynarodowych, jakimi są traktaty europejskie oraz europejskich aktów prawnych. Jednym z celów traktatów europejskich jest utworzenie jednolitego rynku i zapewnienie funkcjonowania podstawowych swobód: przepływu osób, przepływu kapitału, przepływu towarów, przepływu usług.
Szczegółowe wskazania dotyczące realizacji tych zasad w ramach jednolitego rynku znalazły swój wyraz m.in. w dyrektywie 2014/24/UE, 2014/25/UE oraz 2009/81/WE. Z regulacji europejskich wynika, że obowiązkiem zamawiających jest zapewnienie równego i niedyskryminacyjnego traktowania wykonawców oraz działanie w sposób przejrzysty i proporcjonalny, a ponadto, że zamówień nie organizuje się w sposób mający na celu wyłączenie zamówienia z zakresu zastosowania dyrektywy lub sztuczne zawężanie konkurencji, przy czym uznaje się, że konkurencja została sztucznie zawężona, gdy zamówienie zostaje zorganizowane z zamiarem nieuzasadnionego działania na korzyść…
Zapraszamy do prenumeraty magazynu.
Pełna treść artykułu jest dostępna w systemie informacji prawnej Legalis