Część druga
Polska jako państwo członkowskie zobowiązana jest do ochrony interesów finansowych Wspólnoty. Obowiązek ten w szczególny sposób dotyczy beneficjentów realizujących projekty finansowane lub współfinansowane ze środków unijnych, a także unijne instytucje, uczestniczące w systemie ich wydatkowania.
ORZECZNICTWO W SPRAWACH DOTYCZĄCYCH KOREKT FINANASOWYCH
Momentem, który nastręcza najwięcej trudności i generuje największe ryzyko, co do popełnienia błędów i konsekwencji w postaci korekty finansowej jest moment wprowadzenia nowych przepisów lub pojawienia się nowych interpretacji (wyrok TSUE lub KIO).
Chyba nie trzeba nikogo przekonywać, że w przeszłości wprowadzenie elektronizacji, w zakresie komunikacji i przekazywanych dokumentów, ofert („słynna telenowela” w zakresie prawidłowości złożonego skanu oferty czy algorytmu SHA-1), znany wyrok TSUE w sprawie Esaprojekt (C-387/14) to momenty, które wprowadzały najwięcej zamieszania w wydawałoby się stabilny system.
Obecnie zaś najczęściej dyskutowanym tematem i zarazem wyzwaniem jest skuteczna waloryzacja, ale ta ze względu na „zielone światło” od Prokuratorii Generalnej i Prezesa Urzędu Zamówień Publicznych oraz ustawę z dnia 7 października 2022 r. o zmianie niektórych ustaw w celu uproszczenia procedur administracyjnych dla obywateli i przedsiębiorców w mniejszym stopniu generuje ryzyko korekt finansowych.
W związku z powyższym należałoby życzyć zarówno kontrolerom, jak i zamawiającym jak najbardziej stabilnego systemu zamówień publicznych, aby jak najrzadziej konieczne było odwoływanie się do, siłą rzeczy, niezbyt lubianego „Taryfikatora”.
Poniżej przedstawiam przykłady orzecznictwa (na krajowym poziomie)
w sprawach dotyczących korekt finansowych – dla kontrolujących i kontrolowanych, celem szybkiego dotarcia do interesującego ich wyroku.
(…)
CZYTAJ DALEJ
| Pełen tekst artykułu jest dostępny w Systemie Informacji Prawnej Legalis |
.
