Cienie Krajowej Izby Odwoławczej

Piętnastolecie KIO jest dobrą okazją do świętowania. Winszuję wszystkim zasłużonym. I dedykuję mój niedawny tekst o najlepszych wyrokach („Brawo KIO”). Dla równowagi postanowiłem napisać o najgorszych. Jeśli ktoś nie chce zepsuć sobie odświętnego charakteru tego czasu, niechaj odsunie czytanie tego tekstu. Może go również zaniechać zupełnie. Wszak czytają Państwo te teksty z własnej woli (poza Naczelnym) i na własną odpowiedzialność.

Błędy w ofertach

W moim rankingu głupich wyroków króluje niezmiennie od 15 lat most wrocławski, czyli przetarg na budowę mostu w ciągu Autostradowej Obwodnicy Wrocławia.

Standardowy przetarg, w którym był standardowy formularz cenowy składający się z kolumn: lp. – opis – j.m. – ilość – c.j. – wartość. Jak zwykle, zamawiający wypełnił pierwsze cztery kolumny, a wykonawcy mieli je uzupełnić cenami jednostkowymi, które należało przemnożyć przez ilość i wyliczyć wartość. Standardowe pouczenie mówiło, że wykonawcy nie mogą dokonywać zmian w pierwszych czterech kolumnach, a zauważone błędy mają zgłaszać zamawiającemu, który może dokonać zmiany.

Wpłynęły oferty. Najtańsza w jednej z pozycji kosztorysu (akurat chodziło o „przygotowanie podłoża pod mocowanie osprzętu” lamp ulicznych, które miały być zamontowane na moście, ale to nie ma znaczenia) miała zmienioną ilość: zamiast 368 jednostek, wykonawca wpisał 360.

Komisja wykryła tę omyłkę. Postanowiliśmy uznać ją za oczywistą omyłkę pisarską. I nadal traktuję tego typu omyłki za oczywiste pisarskie. Problem polega na tym, czy omyłki należy wykrywać czytając ofertę w oderwaniu od specyfikacji, czy poprzez porównanie ze specyfikacją? Zadaję to pytanie ciągle na szkoleniach i, mimo upływu lat, ludzie ciągle mają z tym problem. Standardowa definicja oczywistej omyłki pisarskiej mówi, że powinna się ona rzucać w oczy każdemu, kto czyta tekst. Niemniej, tekst oferty nie jest oderwany od kontekstu. Wręcz przeciwnie: oferta jest składana w odpowiedzi na zaproszenie i specyfikację. (…)