Od wielu lat dyskusja nad statusem Krajowej Izby Odwoławczej jest stałym punktem niemal każdego wystąpienia i artykułu poświęconego temu organowi. Organowi, jak przesądził Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej – o charakterze sądowym w ujęciu traktatowym. W tym stwierdzeniu wyraża się cała istota statusu Izby, jako organu jurysdykcyjnego.
Z perspektywy praktycznej kluczowa jest zatem nie tyle sama nomenklatura, ile właściwa dla organów jurysdykcyjnych kwestia niezależności i niezawisłości członków Izby oraz gwarancji prawidłowego funkcjonowania.
Krajowa Izba Odwoławcza od szesnastu lat swojego funkcjonowania pozostaje nierozerwalnie związana ze stanowiskiem Prezesa Urzędu Zamówień Publicznych oraz Urzędem Zamówień Publicznych, który zapewnia obsługę Prezesa Urzędu, a także Krajowej Izby Odwoławczej. Zgodnie bowiem z PrZamPubl to Urząd zapewniający obsługę organizacyjno-techniczną oraz księgową Izby.
Z założenia rozwiązanie to miało mieć walor praktyczny i uzasadnienie ekonomiczne. Chodziło o to, aby nie było konieczności zapewniania dla Izby osobnej obsługi kadrowej, księgowej czy informatycznej. W pewnym zakresie miało ono odciążać również Prezesa Izby, aby mógł skoncentrować swoją uwagę na istocie funkcjonowania Izby, jaką stanowi działalność orzecznicza. Jednak z biegiem lat pojawiły się obiektywne czynniki związane z nowymi okolicznościami i trudnościami powodującymi, że powołane powyżej argumenty praktyczno-ekonomiczne straciły na znaczeniu.
Pierwszy z tych czynników jest prozaiczny, a dotyczy zwiększenia składu Izby. Systematyczny wzrost liczby członków jest nieuchronny i konieczny, mając na uwadze stale rosnący wpływ spraw oraz poziom ich skomplikowania. (…)
CZYTAJ DALEJ
| Pełen tekst artykułu jest dostępny w Systemie Informacji Prawnej Legalis |
.
