Pojęcie kosztorysu w postępowaniach o udzielenie zamówienia na roboty budowlane może przyjąć różnoraki charakter. Sformułowanie „kosztorys inwestorski” pojawia się w art. 34 ust. 1 i 2 Prawa zamówień publicznych które przesądza, że jest on sporządzany celem ustalenia wartości zamówienia na roboty budowlane.
Rodowodu kosztorysu należy jednak poszukiwać w szeroko ujętym prawie cywilnym, gdzie doczekał się regulacji w ramach umowy o dzieło (art. 629 i następne Kodeksu cywilnego). W konsekwencji punktem wyjścia dla rozważań o kosztorysie będzie pojęcie wynagrodzenia kosztorysowego i ryczałtowego.
Wynagrodzenie kosztorysowe, zgodnie z art. 629 Kc to wynagrodzenie określone na podstawie zestawienia planowanych prac i przewidywanych kosztów. Jak wskazuje się w orzecznictwie, kosztorys jest pisemnym zestawieniem potrzebnych do wykonania dzieła materiałów i nakładów pracy wraz z podaniem ich cen jednostkowych. Z istoty wynagrodzenia kosztorysowego wynika, że jest ono ustalane w oparciu m.in. o koszt materiałów potrzebnych do wykonania dzieła, który w trakcie wykonywania dzieła będzie ponoszony przez przyjmującego zamówienie. Co do zasady, kosztorys powinien być sporządzony przed zawarciem umowy, na co wskazują zwroty o planowanych pracach i przewidywanych kosztach.
Drugim rodzajem wynagrodzenia jest wynagrodzenie ryczałtowe, które jest określoną z góry kwotą wynagrodzenia z tytułu wykonanych prac. W praktyce zamówień publicznych mamy do czynienia z wynagrodzeniem o dwojakim charakterze, kiedy to wynagrodzenie jest ustalane przez strony na podstawie zestawienia planowanych prac i przewidywanych kosztów (element kosztorysowy) z zastrzeżeniem, że należne wynagrodzenie nie może przekroczyć przyjętej umownie wysokości (element ryczałtowy). (…)
CZYTAJ DALEJ
| Pełen tekst artykułu jest dostępny w Systemie Informacji Prawnej Legalis |
.
