Status Krajowej Izby Odwoławczej z perspektywy piętnastolecia jej funkcjonowania

Wyposażenie  Krajowej Izby Odwoławczej w kompetencję rozpoznawania sporów przedumownych z zakresu zamówień publicznych w trybie odwoławczym (korygującym), jako pozasądowemu organowi administracji rządowej, zostało wymuszone potrzebą zapewnienia szybkiego i efektywnego ich rozstrzygania, na bieżąco, jeszcze przed udzieleniem zamówienia publicznego, tak, aby późniejsze dochodzenie surowszego unieważnienia umowy finalnej lub roszczeń odszkodowawczych ograniczało się tylko do przypadków wyjątkowych.

Rozwiązanie to zostało pozytywnie zweryfikowane w praktyce. Wyłączenie w tym (ograniczonym) zakresie jurysdykcji sądu powszechnego pozostaje w zgodzie z  dyspozycjami dyrektywy Rady 89/665/EWG z 21 grudnia 1989 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do stosowania procedur odwoławczych w zakresie udzielania zamówień publicznych, znowelizowanej gruntownie na mocy dyrektywy 2007/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 11 grudnia 2007 r. o poprawie skuteczności procedur odwoławczych w dziedzinie udzielania zamówień  publicznych. Przejściowe zaangażowanie do rozpoznawania spraw odwoławczych, działających ad hoc zespołów arbitrów, objętych urzędową listą arbitrów prowadzoną przez Prezesa Urzędu Zamówień Publicznych (w latach 1995 – 2007) okazało się niewystarczające z uwagi na niezbędną profesjonalizację i wzmocnienie elementów charakterystycznych dla władczego toku postępowania odwoławczego.

Krajowa Izba Odwoławcza została ukształtowana w 2007 r. jako organ jurysdykcyjny, właściwy w sprawach o charakterze cywilnoprawnym, zastępujący w swojej działalności jurysdykcję sadową, wykonywaną na zasadzie kontradyktoryjności w postępowaniu toczącym się analogicznie do sądowego. (…)