Ugoda jako sposób zakończenia sporu przez jednostkę sektora finansów publicznych

Polubowne rozwiązywanie sporów, w tym na drodze mediacji, stanowi interesującą alternatywę dla wieloletniej konfrontacji sądowej o niepewnym dla stron rozstrzygnięciu. Uniknięcie długotrwałego, kosztownego i zwykle nieprzewidywalnego, sporu sądowego vs kontrola nad procesem i warunkach zakończenia sporu, niskie koszty, ich poufny charakter, przerwanie biegu przedawnienia, a finalnie – ugoda zawarta przed mediatorem, po jej zatwierdzeniu przez sąd powszechny, ma moc prawną ugody zawartej przed sądem.

Nie budzi wątpliwości, że ta ścieżka postępowania jest także dostępna dla jednostek sektora finansów publicznych (dalej „JFP”) w przypadku sporów związanych z realizacją umów o zamówienie publiczne i nie musi oznaczać naruszenia dyscypliny finansów publicznych.

Z mediacją immanentnie związana jest instytucja ugody, unormowanej art. 917 Kodeksu cywilnego – „przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać”.

Ugoda stanowi zatem umowę prowadzącą, w wyniku uczynienia sobie przez strony będące w sporze wzajemnych ustępstw, do zakończenia sporu, a w konsekwencji – do uniknięcia ryzyka ewentualnego procesu sądowego. (…)

Poza tym w artykule:

• UGODA A DYSCYPLINA FINANSÓW PUBLICZNYCH
• UGODA A PRAWO ZAMÓWIEŃ PUBLICZNYCH
• ORZECZNICTWO TSUE i NSA
• UGODA A INTERES JFP
• ZATWIERDZENIE PRZEZ SĄD UGODY ZAWARTEJ PRZED MEDIATOREM
• PODSUMOWANIE