Nie podzielam powszechnej pasji interpretowania przepisów Prawa zamówień publicznych poprzez ich rozkładanie na części zdania i mowy, dzielenie włosa na czworo (albo i na szesnaście), analizę orzecznictwa i komentarzy przy pomijaniu ich celu, sensu i funkcji.
Interesuje mnie przede wszystkim problem jak zinterpretować przepis, aby ocalić jego cel, sens i funkcję. Najpierw należy ustalić co chcemy osiągnąć, później wybrać najlepsze do tego metody i środki, a na końcu uzasadnić, że w świetle przepisów jest to możliwe. Oto mój komentarz do Pzp. Mam do powiedzenia tylko trzy zdania odnoszące się do trzech zasad, które na koniec zbiorę w jedną, podstawową zasadę. Wszystko inne jest drugorzędne, a nawet zbyteczne.
PRAWO CYWILNE
Bez względu na to, jak ważnym organem władzy jest zamawiający i jak wielkim władztwem dysponuje, udzielając zamówień publicznych nie reprezentuje państwa jako imperium, lecz jako dominium. Zamawiający nie ma żadnego władztwa nad wykonawcami, nikomu nie możne niczego nakazać, zakazać, itp. Jest jednym z kupców szukających na rynku wykonawców.
Sprawowanie władzy publicznej wymaga myślenia administracyjnoprawnego: wolno działać jedynie na podstawie i w granicach prawa. Ta filozofia jest niezbędnym gwarantem praw i wolności obywateli, przedsiębiorców i innych „poddanych”. Jednak udzielanie zamówień publicznych wymaga odrzucenia myślenia urzędniczego, administracyjnoprawnego. Przyjęcie w zakresie zamówień publicznych zasady „co nie jest dozwolone – jest zakazane” jest grubym nieporozumieniem. Pytanie zamawiających „gdzie w ustawie jest napisane, że mi tak wolno” jest grubym nieporozumieniem. Ustawodawca nie musi pisać, co zamawiającemu wolno. To ci, którzy twierdzą, że czegoś zamawiającemu nie wolno, muszą wskazać podstawę prawną takiego twierdzenia (o tym dalej). (…)
Poza tym w artykule:
- SWOBODA DOSTĘPU WYKONAWCÓW DO ZAMÓWIENIA
- EFEKTYWNOŚĆ
- ZASADA PODSTAWOWA INTERPRETACJI PRZEPISÓW PZP
CZYTAJ DALEJ
| Pełen tekst artykułu jest dostępny w Systemie Informacji Prawnej Legalis |
.