Partnerstwo publiczno-prywatne (PPP) jest formą wykonywania zadań publicznych – w znaczeniu materialnoprawnym – istniejącą zapewne tak długo, jak samo państwo. Na przestrzeni lat podlegało wielu transformacjom, a w znanym nam modelu jest realizowane od kilkudziesięciu lat.
Uwagi wstępne
Do polskiego porządku prawnego partnerstwo publiczno-prywatne zostało wprowadzone niedawno, ustawą z dnia 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym, która weszła w życie 27 lutego 2009 r.
Mimo 13 lat funkcjonowania ustawy i kilku nowelizacjom, nie udało się zaradzić niskiej skuteczności postępowań i niewielkiej popularności tego rozwiązania prawnego. Możliwe, że wynika to z dużej nieufności do wszelkich form współpracy sektora prywatnego i publicznego, w których poziom skomplikowania relacji wykracza poza znane i lubiane proste umowy na dostawy, roboty budowlane lub usługi.
Ewolucja administracji publicznej zmierza w kierunku stopniowej rezygnacji z władczych form na rzecz alternatywnych aktywności zwiększających udział obywateli i ich współdziałanie przy wykonywaniu władzy oraz koncentrację na kliencie. Ta koncepcja, zmieniająca typową administrację urzędniczą w administrację zarządzaną nowocześnie, wzorowaną na przedsiębiorstwie, wpływa na sposób wykonywania zadań publicznych służących zaspokajaniu potrzeb wspólnoty. Zadań, których odbiorcami (klientami) są obywatele i którzy powinni mieć zapewniony dostęp i możliwość wyboru usług możliwie najlepszej jakości na możliwie najkorzystniejszych warunkach. (…)
Poza tym w artykule:
- W poszukiwaniu efektywności
- Partnerstwo, czyli równość
- PPP – co to takiego?
- PPP a zwykłe zamówienie publiczne
- Najpopularniejsze modele PPP
- Podział ryzyk w PPP
- Analiza jest obowiązkowa
- Trzy sposoby wyboru partnera
- PPP w formie spółki
- Jaka przyszłość PPP?
CZYTAJ DALEJ
| Pełen tekst artykułu jest dostępny w Systemie Informacji Prawnej Legalis |
.
