Dochodzenie należności z tytułu kar umownych jako przykład prawidłowej oraz nieprawidłowej gospodarki finansowej jednostek sektora finansów publicznych

Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest między innymi niedochodzenie należności przez jednostkę sektora finansów publicznych. Osoby odpowiedzialne za gospodarkę finansową jednostek sektora finansów publicznych niejednokrotnie art. 5 ustawy o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych[1] (u.d.f.p.) traktują jako źródło obowiązku. Innymi słowy, częstokroć jednostki wdają się w kosztowe, długotrwałe spory sądowe, unikając jakichkolwiek form ugodowego zakończenia sporu oraz powołując się na zagrożenie dyscypliną finansów publicznych. Celem opracowania jest przedstawienie jednego z częstszych problemów jednostek sektora finansów publicznych, czyli pytania o zasadność dochodzenia należności z tytułu kar umownych. W publikacji przedstawiono problem wspomnianego naruszenia w szerszym kontekście, przy wykorzystaniu przykładu należności z tytułu kar umownych. W ramach opracowania poruszono problem źródła obowiązku czynienia w kontekście zaniechania oraz problem oceny zachowania polegającego na zaniechaniu dochodzenia należności w związku z okolicznościami towarzyszącymi sporowi, którego stroną jest jednostka sektora finansów publicznych.