Skoro efektywność oznacza „best value for money”, to cena, „money” jest koniecznym elementem równania. Potwierdza to motyw 90 preambuły Dyrektywy klasycznej: ofertę najkorzystniejszą ekonomicznie powinno się oceniać na podstawie najlepszej relacji jakości do ceny, co zawsze powinno obejmować element cenowy lub kosztowy. Czyli: nie da się wybrać najkorzystniejszej oferty nie biorąc pod uwagę ceny. To wszystko, co należy na ten temat stanowczo powiedzieć. Każde dalsze stwierdzenie jest nadinterpretacją lub uproszczeniem.
Nadinterpretacją jest twierdzenie, że cena stanowi obligatoryjne kryterium oceny ofert. Głupotą są twierdzenia w stylu „cena nie powinna mieć mniej niż 50% wagi”, „cena powinna być jedynym kryterium” czy, jak twierdzi ustawodawca, „cena nie powinna mieć wagi wyższej, niż 60%”. To jakieś gigantyczne uproszczenia, półprawdy, a więc nieprawdy.
Dariusz Koba
W artykule m.in:
- Minimalizacja kosztów
- Bilans jakości i ceny
- Najwyższa jakość
- Jaka strategia w czasach zarazy?
CZYTAJ DALEJ
| Pełen tekst artykułu jest dostępny w Systemie Informacji Prawnej Legalis |
.
