Założeniem ustawodawcy było uregulowanie zasad udzielania zamówień sektorowych odrębnie od zamówień klasycznych, analogicznie do sposobu unormowania na poziomie unijnym. Z tego też względu, w Pzp wyodrębniono dział V, dedykowany wyłącznie zamówieniom sektorowym. Konsekwentnie ta część ustawy zawiera również przepisy określające procedury poszczególnych sektorowych trybów postępowania.
Działalność w zakresie gospodarki wodnej, energii elektrycznej, gazu i energii cieplnej, usług transportowych, portów, przystani i portów lotniczych, usług pocztowych oraz wydobycia paliw, prowadzona jest na specyficznych rynkach, które coraz częściej i coraz bardziej przejawiają cechy rynków konkurencyjnych.
Warunki prowadzenia takiej działalności są zatem, w porównaniu z wykonywaniem swoich zadań przez zamawiających publicznych, na tyle specyficzne i zbliżone do prowadzenia rynkowej działalności gospodarczej, iż już ustawodawca unijny w sposób odrębny potraktował zamówienia udzielane w celu wykonywania takiej działalności – przewidział wiele ułatwień oraz bardziej elastyczne procedury niż w przypadku zamówień klasycznych.
Ustawą objęto jedynie zamówienia sektorowe o wartości równej lub przekraczającej progi unijne, przy czym wartość progów unijnych jest znacznie wyższa od progów stosowanych do pozostałych zamówień. Wprowadzono także szereg dalszych wyłączeń, właściwych jedynie dla zamówień sektorowych (np. art. 364–366).
Sektorowe tryby postępowania
W przeciwieństwie do poprzednio obowiązującego Pzp, zamiast odesłania do przepisów dotyczących zamówień klasycznych, zdecydowano się na całkowicie odrębne uregulowanie trybów stosowanych na potrzeby udzielania zamówień sektorowych. (…)
Poza tym w artykule:
- Przetarg nieograniczony
- Przetarg ograniczony
- Sektorowe negocjacje z ogłoszeniem
- Dialog konkurencyjny oraz partnerstwo innowacyjne
- Negocjacje bez ogłoszenia i zamówienie z wolnej ręki
- Podsumowanie
CZYTAJ DALEJ
| Pełen tekst artykułu jest dostępny w Systemie Informacji Prawnej Legalis |
.
