Krajowa Izba Odwoławcza w systemie ochrony konkurencji

Dla skutecznego działania państwa niezbędne jest uprawnienie do obrony każdego podmiotu oraz osoby, której interes, wskutek naruszenia prawa, doznaje uszczerbku. Europejskie przepisy o zamówieniach publicznych zobowiązują państwa członkowskie do wprowadzenia rozwiązań, pozwalających na dochodzenie przez podmioty, których prawo do uzyskania zamówienia zostało naruszone, uchylenia wszelkich bezprawnych decyzji instytucji zamawiających. Dyrektywy nie wskazują rozwiązań instytucjonalnych w zakresie rozpatrywania środków zaskarżenia, z których korzystają wykonawcy. Wynika z nich jedynie, że w przypadku, gdy organy odwoławcze nie mają charakteru sądowego należy wprowadzić przepisy gwarantujące postępowanie, dzięki któremu wszelkie ewentualnie bezprawne środki podjęte przez organ odwoławczy lub wszelkie uchybienia w wykonywaniu nadanych mu uprawnień będą mogły być przedmiotem odwołania w sądzie lub odwołania rozpatrywanego przez inny organ będący sądem lub trybunałem w znaczeniu art. 234 TWE (art. 267 TFUE). W świetle orzecznictwa ETS takim sądem jest Krajowa Izba Odwoławcza. Oceniając, czy instytucja występująca z wnioskiem o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym ma charakter sądu państwa członkowskiego w rozumieniu art. 234 TWE, Trybunał bierze pod uwagę wiele kryteriów w szczególności istnienie organu na podstawie ustawy, jego stałość, obowiązkowy charakter jego jurysdykcji, kontradyktoryjny charakter postępowania, stosowanie przepisów prawnych, niezawisłość.