Poprawianie omyłek w ofertach, część druga

Spore kontrowersje, zarówno w doktrynie, jak i judykaturze, budzi kwestia kwalifikacji nieprawidłowo wskazanej w cenie ofertowej stawki podatku od towarów i usług jako omyłki w rozumieniu art. 87 albo jako błędu w obliczeniu ceny, skutkującego po stronie zamawiającego obowiązkiem odrzucenia oferty na zasadzie art. 89 ust.1 pkt 6. Linia orzecznicza sądów jak i Krajowej Izby Odwoławczej zmieniała się w tym przypadku jak w kalejdoskopie. Raz traktowano powyższy stan faktyczny jako błąd w obliczeniu ceny, gdzie stwierdza się, iż zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem błędne podanie stawki podatku VAT stanowi błąd w obliczeniu ceny, który nie podlega poprawie i skutkuje koniecznością odrzucenia oferty w oparciu o art. 89 ust. 1 pkt 6, innym zaś razem orzekano, że zastosowanie błędnej stawki podatku VAT nie stanowi błędu w obliczeniu ceny. Orzecznictwo w tym zakresie jest niezwykle bogate, ale w gruncie rzeczy sprowadzało się zawsze do rozstrzygania, kiedy mamy lub nie mamy do czynienia z błędem w obliczeniu ceny w przypadku stawki podatku VAT. Dywagacje powyższe w pewnym stopniu ucina najnowsza uchwała Sądu Najwyższego z dnia 20 października 2011 r., zgodnie z którą określenie w ofercie ceny brutto z uwzględnieniem nieprawidłowej stawki podatku od towarów i usług stanowi błąd w obliczeniu ceny, jeżeli brak jest ustawowych przesłanek wystąpienia omyłki (art. 87 ust. 2 pkt 3).