Skarga na orzeczenie Krajowej Izby Odwoławczej

Przepisy dotyczące środków ochrony prawnej, w nowym kształcie, obowiązują od 29 stycznia 2010 roku, czyli od dnia wejścia w życie tzw. dużej nowelizacji, dokonanej na potrzeby implementacji dyrektywy 2007/66/WE. Od czasu wprowadzenia tych zmian do środków ochrony prawnej zaliczamy wyłącznie odwołanie oraz skargę. Wprowadzając te zmiany ustawodawca całkowicie zrezygnował z instytucji protestu. Jako uzasadnienie powyższego wskazywano potrzebę przyspieszenia procedury, poprawę skuteczności i dostępności środków odwoławczych, zapewnienie niedyskryminacji przedsiębiorców, a także wzmocnienie istniejących już, przewidzianych w prawie europejskim, mechanizmów umożliwiających wykonawcom odwoływanie się od decyzji zamawiających, podejmowanych z naruszeniem prawa. Obecnie zatem na system środków ochrony prawnej składają się tylko dwie instytucje: odwołanie oraz skarga do sądu na orzeczenie Krajowej Izby Odwoławczej. Jak się podkreśla w doktrynie: „środki te pozostają ze sobą w ścisłym związku proceduralnym. Skarga przysługuje jednak tylko od wyroku lub postanowienia KIO kończącego postępowanie odwoławcze. Relacja między nimi jest zbliżona do tej zachodzącej pomiędzy postępowaniem piewszo- i drugo-instancyjnym”.