Stabilność i koordynacja

W e-Dzienniku Ustaw z dnia 8 lutego 2013 r. pod pozycją 254 opublikowano jednolity tekst ustawy z 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi. To dobra okazja, aby przypomnieć najważniejsze rozstrzygnięcia zawarte w tej budzącej żywe emocje ustawie, nazywanej niekiedy – ze względu na jej cel – ograniczenie tzw. kominów płacowych – kominówką. Inicjatorzy tej ustawy uważali, że nie ma uzasadnienia, aby wynagrodzenia menedżerów państwowych firm rosły do poziomu przedsiębiorstw prywatnych. Ich zdaniem, ani odpowiedzialność tych osób, ani mechanizmy wyboru na te stanowiska nie uzasadniają ustalania wynagrodzeń na bardzo wysokim poziomie. Zarzucano projektowi naruszenie zasad konstytucji, ograniczanie wolności gospodarczej i swobody umów. W stosunku do pierwotnej wersji projektu, restrykcje ustawy zostały trochę złagodzone. Co pewien czas pojawiają się głosy, by ją uchylić, lecz wbrew zapowiedziom nie doszło nawet do zakwestionowania jej konstytucyjności. Nadal więc obowiązująca ustawa z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi odnosi się wyłącznie do wybranych jednostek. Są to przedsiębiorstwa państwowe oraz osoby prawne kontrolowane w całości lub w większości przez państwo lub samorząd. W ustawie określono te jednostki precyzyjnie i kazuistycznie. Ograniczenia wynagrodzeń ustalone ustawą dotykają niektórych kategorii zatrudnionych. To kierownicy jednostek i ich zastępcy, główni księgowi i członkowie organów nadzorczych (rad nadzorczych, komisji rewizyjnych) oraz likwidatorzy. Ustawą objęto również osoby, które na podstawie umowy cywilnoprawnej wykonują tzw. zarząd menedżerski w firmach kontrolowanych przez kapitał publiczny.