Część pierwsza
WYŁĄCZENIE OBOWIĄZKU STOSOWANIA DYREKTYWY OBRONNEJ NA PODSTAWIE NORM TRAKTATOWYCH
Zgodnie z art. 2 dyrektywy obronnej zakres przedmiotowy zamówień w dziedzinie bezpieczeństwa został określony z zastrzeżeniem dawnych art. 30, 45, 46, 55 oraz art. 296 ust. 1 lit. a TWE, natomiast w dziedzinie dotyczącej obronności – z zastrzeżeniem art. 296 ust. 1 lit. b TWE.
Dyrektywa kreuje tym samym uprawnienie państw członkowskich do wyłączenia z zakresu jej stosowania pewnych zamówień z dziedziny obronności i bezpieczeństwa, które są uzasadnione szczególnymi względami bezpieczeństwa publicznego lub konieczne dla obrony istotnych interesów bezpieczeństwa państwa.
Wszystkie wcześniejsze dyrektywy regulujące procedury udzielania zamówień publicznych zawierały normy wyłączające zamówienia określane jako tajne lub takie, którym muszą towarzyszyć specjalne środki bezpieczeństwa zgodne z przepisami ustawowymi, wykonawczymi i administracyjnymi obowiązującymi w zainteresowanym państwie członkowskim albo gdy wymagała tego ochrona podstawowych interesów w zakresie bezpieczeństwa tego państwa.
Na wstępie należy zauważyć, że normy traktatowe, do których odwołuje się art. 2 dyrektywy obronnej, mają różny charakter. Artykuły 30, 45, 46 i 52 TWE odnosiły się do poszczególnych swobód, nie stanowiły zatem norm o charakterze ogólnym, podczas gdy art. 296 TWE statuował normę o charakterze ogólnym, której zastosowanie nie było ograniczone do poszczególnych dziedzin prawa europejskiego. Artykuły 30, 45, 46 i 52 TWE pozwalały na wyłączenie stosowania norm prawa wspólnotowego (obecnie unijnego) w granicach wyznaczonych przez zakres konkretnej klauzuli odnoszącej się do poszczególnych swobód. (…)
Poza tym w artykule:
CZYTAJ DALEJ
| Pełen tekst artykułu jest dostępny w Systemie Informacji Prawnej Legalis |
.
