Zamówienia in house, zagadnienia ochrony konkurencji w polskim i we włoskim porządku prawnym

Podstawową zasadą prawa zamówień publicznych jest uczciwa konkurencja, dzięki której zapewniony jest równy dostęp wszystkich wykonawców do zamówień publicznych[1]. Mogą się jednak zdarzyć okoliczności, w których pewne wyjątki od tej ogólnej zasady są akceptowane lub wręcz uznawane za konieczne[2]. Do takich wyjątków należą tzw. zamówienia in house, to znaczy takie, w których władza publiczna, w celu realizacji określonych zadań, nie korzysta z podmiotów obecnych na rynku, lecz sięga po środki należące do swojej organizacji[3]. Przesłanek sformułowania pojęcia „zamówienia in house” należy szukać na poziomie Unii Europejskiej, gdzie powstało ono w celu pogodzenia zasady wolnej konkurencji z zasadą prawa władzy publicznej do stanowienia o własnej organizacji[4]. Pojęcie to nie znalazło jednak swojego źródła w Traktatach lub unijnym ustawodawstwie pochodnym, lecz w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (ETS).