Krajowa Izba Odwoławcza[1] została powołana do życia w 2007 r. na mocy nowelizacji[2] ustawy Prawo zamówień publicznych[3], która w tym zakresie weszła w życie 12 października 2007 r. Faktyczne funkcjonowanie Izby rozpoczęło się jednak z niewielkim opóźnieniem, począwszy od 4 grudnia 2007 r., kiedy pierwsi, wyłonieni w drodze otwartego konkursu, członkowie złożyli swoje ślubowanie na ręce ówczesnego wiceprezesa Rady Ministrów. Nowy podmiot został określony przez ustawodawcę jako podmiot właściwy do rozpoznawania odwołań od rozstrzygnięć protestów wnoszonych w postępowaniu o udzielenie zamówienia[4]. W aktualnym brzmieniu art. 172 ust. 1 Pzp, po likwidacji w 2009 r.[5] instytucji protestu, Izba jest właściwa do rozpoznawania odwołań wnoszonych w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego. Zastąpiła ona funkcjonujące od 1995 r. zespoły arbitrów, powoływane ad hoc do rozstrzygnięcia konkretnej sprawy odwoławczej z listy prowadzonej przez Prezesa Urzędu Zamówień Publicznych[6].
[1]Dalej: „KIO” albo„Izba”.
[2]Ustawa z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zmianie ustawy – Prawo zamówień publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. nr 82, poz. 560).
[3]Ustawa z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień Publicznych (Dz. U. t.j. z 2013 r. poz. 907 ze zm.), dalej: „ustawa Pzp”.
[4]Art. 172 ust. 1 Pzp w brzmieniu nadanym ustawą przywołaną w przyp. 2.
[5]Ustawa z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy Prawo zamówień publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 223, poz. 1778).
[6]Taka lista arbitrów powstała na mocy przepisów ustawy Pzp w 2004 r. w wyniku otwartego naboru prowadzonego w formie konkursowego egzaminu, początkowoliczyła 361 osób. Arbitrzy wpisywani byli na listę urzędową przez Prezesa UZP w drodze decyzji administracyjnej. Wcześniej na mocy przepisów ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych (Dz. U. t.j. z 2002 r. Nr 72, poz. 664 ze zm.) funkcjonowała analogiczna lista arbitrów stworzona wlatach 1995 -1996, licząca ok. 640 osób. Źródło: www.uzp.gov.pl
