Praktyczne aspekty wyboru partnera prywatnego

Jak wynika z art. 4 uppp, kluczowym czynnikiem decydującym o wyborze konkretnego trybu wyłonienia partnera prywatnego jest sposób, w jaki ma on być wynagradzany. Ustawa proponuje tu trzy schematy. Pierwszy z ich zakłada pobieranie przez partnera pożytków z przedmiotu partnerstwa publiczno prywatnego. Rozwiązanie takie znajdzie zastosowanie w przedsięwzięciach komercyjnych, uwzględniających najczęściej świadczenie odpłatnych usług na rzecz osób trzecich (np. parki wodne, hale widowiskowo-sportowe). Drugi model to z kolei przeciwieństwo pierwszego. Zakłada on wynagradzanie partnera prywatnego w drodze zapłaty sumy pieniężnej pochodzącej od podmiotu publicznego (tzw. opłata za dostępność). Mechanizm ten sprawdzi się w inwestycjach ze swej istoty typowo nierynkowych, polegających najczęściej na budowie obiektów użyteczności publicznej (np. ratusza miejskiego, gmachu urzędu). Partner prywatny odpowiada w tym przypadku za wzniesienie obiektu, a następnie za jego utrzymanie, za co otrzymuje cyklicznie zapłatę. Trzeci model wynagrodzenia stanowi połączenie dwóch schematów przedstawionych powyżej. W praktyce występuje on najczęściej. Co do zasady, inwestor pobiera tu pożytki z przedsięwzięcia, ale ich wielkość nie jest dla niego na tyle satysfakcjonująca, by uznał projekt za rentowny. Dlatego jego wynagrodzenie uzupełniane jest płatnością podmiotu publicznego, która łącznie z pożytkami pozwala na finansowe zamknięcie inwestycji i osiągniecie przez partnera zadowalającego zysku.