Wśród bolączek systemu zamówień publicznych często wskazuje się na niedostateczną efektywność udzielanych zamówień. Dążąc do jej poprawy ustawodawca nałożył na zamawiających obowiązek stosowania, obok kryterium cenowego, także innych kryteriów oceny ofert[1]. Z perspektywy czasu można jednakże ocenić, że ich stosowanie nie zawsze przynosi oczekiwane w tym zakresie efekty. (…)
Pojęcie i znaczenie efektywności zostało już szeroko opisane na łamach Doradcy[2], niemniej na potrzeby tego opracowania należy przypomnieć, że o efektywności zamówień publicznych możemy mówić wówczas, gdy środki w ramach zamówień publicznych zostały wydatkowane w sposób zapewniający optymalną realizację zadań publicznych poprzez zapewnienie największej ilości pożądanych w jego realizacji dóbr, lub pozwoliły na zapewnienie najszerszego zakresu niezbędnych usług[3].
Zatem efektywne zamówienia to przede wszystkim takie, które zapewniają uzyskanie najlepszych efektów (najlepszej jakości) w stosunku do poniesionych nakładów, zgodnie z zasadą best value for money.
Cyprian Świś
[1] Ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2014 r., poz. 1232) wprowadzono ograniczenie stosowania przez zamawiających ceny jako jedynego kryterium wyboru najkorzystniejszej oferty. Z kolei ustawą z dnia 22 czerwca 2016 r. o zmianie ustawy – Prawo zamówień publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2016 r. poz. 1020) wprowadzono ograniczenie możliwości stosowania kryterium ceny o wadze przekraczającej 60%.
[2] M. Stręciwilk, „Efektywność zamówień publicznych w teorii i praktyce”; J. Pieróg, „Czy warto udzielać efektywnych zamówień?”, Zamówienia Publiczne Doradca 1/2020, str. 11-23.
[3] T. Kocowski, „Zorganizowanie uczestników procesu zamówień publicznych, a efektywność wykorzystania środków publicznych”, [w:] „Zamówienia publiczne jako instrument sprawnego wykorzystania środków unijnych”, pod red. E. Adamowicz, J. Sadowy, Gdańsk-Warszawa 2012, str. 19-33.
