Odrzucenie odwołania w świetle najnowszego orzecznictwa Krajowej Izby Odwoławczej, Część druga

Terminy na wniesienie odwołania uregulowane zostały w art. 182 ust. 1 – 4 Pzp. Dochowanie ich stanowi przesłankę procesową, w tym znaczeniu, iż wniesienie odwołania po terminie każdorazowo skutkuje jego odrzuceniem. Nie jest także możliwe przywrócenie terminu na wniesienie odwołania, bowiem jest on terminem prawa materialnego, zatem nie podlegającym – w przeciwieństwie do terminów procesowych – przywróceniu. Brak jest też podstaw do zastosowania posiłkowo przepisów Kpc. Zastosowanie przepisów tego Kodeksu ogranicza się do części o sądzie polubownym (art. 1154-1217), wśród których nie mieszczą się ogólne instytucje regulowane tą ustawą, w tym przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej (art. 168). Odwołanie wnosi się aktualnie bezpośrednio do Prezesa Izby. W orzecznictwie KIO ugruntowała się teza, że data nadania odwołania w placówce pocztowej operatora publicznego nie ma znaczenia dla ustalenia terminowości wniesienia odwołania. W uzasadnieniu tego postanowienia Izba podkreśliła, iż po nowelizacji Pzp z dnia 2 grudnia 2009 r. dla zachowania terminu na wniesienie odwołania koniecznym jest faktyczne doręczenie odwołania Prezesowi Krajowej Izby Odwoławczej w ustawowym terminie, bowiem brak jest domniemania, iż złożenie odwołania w placówce pocztowej operatora publicznego jest równoznaczne z jego wniesieniem do Prezesa Izby.